SKREPPA

I)

f. scrip, bag.

II)

(skrepp; skrapp, skruppum; skroppinn), v.

1) to slip; skruppu honum fœtr, his feet slipped;

2) to slip away, absent oneself, margir bœjarmenn skruppu inn í garða sína, skulked away into their homesteads.

* * *

skrapp, skruppu; subj. skryppi; part. skroppinn:—to slip; skruppu honum fætr, his feet slipped, Fms. viii. 75, 393, Nj. 114; honum urðu lausar hendrnar ok skruppu af fanga-stakkinum, the hands slipped, lost hold, Ísl. ii. 447; ermarnar skruppu af höndunum fram, Fms. viii. 358, v. l.; skruppu ór tennr fjórar, Skíða R. 142.

2. to slip away, absent oneself; þá er mín er vandligast gætt, þá skrepp ek í brott, MS. 4. 22; margir bæjar-menn skruppu inn í garða sína ok í hús, skulked away into their houses, Fagrsk. 165; hafa skroppit þar um lyng, Hkr. iii. 376, v. l. (= kropit): in mod. usage, to start, move quickly, eg ætla að skreppa inn snöggvast, bíddu meðan eg skrepp inn at sækja vetlingana, and the like.